Het gezicht achter

Geboren in 1989, ja echt waar. Ik heb de 80’s meegemaakt 😉
Halverwege het jaar op 13 juli om 22.40 ben ik op de wereld gezet.

Met de Friese roots van mij Pa, en wat Gronigns bloed van mijn Ma ben ik opgegroeid in Surhuisterveen. Hier ging ik ook naar de peuterspeelschool, het basis onderwijs en het voortgezet onderwijs.

Ma heeft me goed verzorgd in het huishouden, en bij Pa kon ik het een en ander leren in het constructiewerk en metaalbewerking. Als kind was ik daar dan ook vaak te vinden naast school en (buiten) spelen, of met lego. Ik leerde al vrij vroeg omgaan met techniek. Als iets stuk was, werd het eerst uit elkaar gehaald om te kijken hoe het in elkaar zat voordat het alsnog weg werd gedaan.

Al vrij vroeg kwam de intrede van de computer, eerst nog met dos en windows 3.14 waar wat spelletjes op gespeeld konden worden. Maar waar ook fanatiek met paint rechthoekjes werd getekend. Op gegeven moment kwam Pa met autocad 2000, uiteraard was ik gek op al die technische tekeningen te bekijken. Wat een inbeelding kon ik altijd maken van een paar lijnen. En wat een uitdaging om die computer helemaal te leren kennen, wat je er allemaal wel niet mee kan.

Na de basisschool ging ik naar het Singelland waar ik de eerste 2 jaren niet veel aandacht aan bestede, en daarna een praktijkrichting moest kiezen. Zorg en welzijn werd hem niet. dat was voor vrouwen. Theoretisch leren was ik niet voor gekwalificeerd. Dus motorvoertuigen techniek of de bouw in. Dat werd dus de bouw, om een brede basis voor later neer te leggen. Vanuit ouderlijk invloed, was de reden dat ik het beste een praktisch beroep moest doen, omdat die basiskennis ook op latere leeftijd handig is. De bouwopleiding heeft mij dus goed gedaan, en had het opzich best naar mijn zin om wat houtbewerking te doen, vogelhuisje timmeren, muurtje metselen, maar toch ook veel tekenwerk te doen. Zowel uit de vrije hand als met liniaal op de tekentafel. Jij wordt later architect zeiden ze.

In mijn vrije tijd verdween ik steeds meer achter het scherm, en naast spelletjes begon ik ook meer het programmeren te ontdekken. Websites maken dat ging mij niet slecht af. Van html, naar php, sql erbij en wat css. Ik programmeerde op een gegeven moment mijn eigen kleine ERP systeempjes.

Na het afronden van de timmer opleiding, door naar het MBO. Naar de open dag van Friese Poort in Drachten. Mechatronica, een spik splinter nieuwe opleiding met robots. Dat moest het worden. Helemaal into de besturingen en wou daar graag meer van leren. Maar helaas. Er waren te weinig aanmeldingen. Zodoende allemaal beroepskeuze testen en capaciteitstesten gedaan. Resultaat: Werktuigbouwkunde nivo4. Hoe toevallig de connectie met metaal waarmee ik mee ben opgeroeid van mijn vaders zijde. Maar ojee ik had maar nivo2 behaald met mijn timmerdiploma. Wat nu? Een tussenjaar. Ja. Toch nog een extra jaar gedaan op het Singelland om niveau hoger te komen, en zo doorgegaan naar de Friese Poort om mijn diploma werktuigbouwkunde te behalen.

Vakken als bedrijfskunde, Autocad, besturingstechniek en andere dingen op de computer bevielen mij uitermate goed. Wiskunde en Nederlands bleven wat achter. Tijdens de 1e stage kwam ik bij een bedrijf wat nog maar net een paar jaar op de markt was, en CNC machines gebruikte om met behulp van lasers rvs plaatwerk op maat te maken voor klanten. Hier kwam ik vrij snel op de werkvoorbereiding om cad tekeningen van klanten te optimaliseren en vervolgens zo te programmeren dat dit efficiënt werd uitgesneden door de machine. Hier was ik goed in. Ik voelde me hier goed, omdat het bedrijf IT hoog had staan, kon ik hier ook veel in meegroeien samen met mijn eigen kennis. Bij dit bedrijf ben ik blijven hangen na schooltijd en in vakanties. Ik heb nog een paar andere stages gehad in o.a. technische dienst van een beddenfabrikant en een bedrijf in draai en freeswerk. Ook stage gelopen bij een carrosseriebouwer, waar ik als een van weinigen ook op kantoor heb meegelopen om tekenwerk te verrichten, en ondanks het niet bij de opleiding hoorde, hun website heb bijgewerkt.

Na het behalen van mijn diploma, fulltime aan het werk bij het snijbedrijf. Het ging goed met het bedrijf. Het werd meerdere malen verbouwd en uitgebreid. Nieuwe machines erbij, nieuwe technieken, ik was bedreven met mijn kantoorbaantje, en heb hier met veel jaren goed werk verricht. 

Nadat ik genoeg had van mijn eerste auto, een renault. heb ik een Toyota gekocht. Ik die het hele internet probeerde te kennen, kwam uit bij een autoclub in het noorden. Na het forum van de clioclub moest ik nu wel naar de toyaclub. Na het gezamenlijk bezoeken van wat evenementen en bijeenkomsten. En het verslag leggen van eigen modificaties aan de auto op het forum, begon ik steeds meer in het bestuur van de organisatie te komen. Dit begon met een paar uitjes organiseren, fotos maken, website onderhouden, social media opstarten. 

Om mijn honger naar bezigheid en nieuwe technische dingen, en het toch nodig vond om er bij te hebben, is de fotografiehobby ingetreden. Met de aanschaf van een professionele DSLR camera, een workshopje en een hoop lezen, zien en uitproberen, op pad. Van natuurfotografie tot alles vastleggen op de evenementen en bijeenkomsten waar ik kwam. Niks was veilig. Een klein stukje videomontage was ook geen probleem. En foto-optimalisatie op de computer werd helemaal mijn ding.

In de avonduren heb ik nog geprobeerd om een ingenieurstitel te behalen, door een HBO opleiding Brede Bachelor of Engineering te gaan doen, bij de Hanze in Groningen.  Deze opleiding heb ik na anderhalf jaar voor gezien gehouden, daar ik niet meer uit het vele rekenwerk en toveren met getallen en letters kwam. Ik was meer iemand voor andere toepassingen en kennis.

Met de toyotaclub ging het goed, ik was helemaal into het organiseren en opzetten van activiteiten en alles eromheen. Ik had ondertussen zelf ook het e.a. aan middelen om wat leuks neer te zetten. Na een succesvol jaarprogramma  die ik opgezet had, en goed draaide met alles er op en eraan. Heb ik deze groep verlaten, om mezelf opnieuw te moeten kunnen opladen.

Na het stoppen met het HBO, op zoek naar een eigen woning. Ik was zo’n 23 jaar en begon me opgesloten te voelen in het ouderlijk huis. Ik had wat gespaard, en begon op funda rond te kijken. Paar woningen in het echt bekijken. Wat biedingen gedaan. Weinig resultaat, totdat ik in het pittoreske Waskemeer een woning voorbij zag komen, met een bedrag wat in mijn ogen niet klopte. Maar het klopte wel. Het was executieverkoop. Op hoop en zegen een bod uitgebracht, waarna een biedwedstrijd plaats vond tussen meerdere partijen, en ik het wonderbaarlijk heb weten te winnen. Na een hoop heen en weer gereis. Inrichten, verbouwen eindelijk mijn eigen plekkie.

Er waren dingen in mijn leven die ik niet kon verklaren, en mezelf wat anders voelde dan anderen in mijn omgeving. Na wat onderzoeken kom je op volwassene leeftijd erachter dat je Asperger hebt, en veel dingen op zijn plek vallen. Neiging tot veel uitzoeken, streven naar een soort perfectie, sociaal minder actief, veel interesses in bepaalde dingen, die na verloop van tijd ineens verdwijnen. Ik leerde mijzelf een heel stuk beter kennen. Dit heeft in het bedrijfsleven ook tegenslagen gehad, maar ben er in alle situaties sterker uitgekomen.

Terug naar het snijbedrijf, het werk dat ik deed, begon op een dagelijkse sleur te lijken. Geen innovativiteit maar kwantiteit in de werkzaamheden. Ik was na 10 jaar wel een beetje op uitgekeken, en er deed zich een nieuwe kans voor. Pa kwam met een voorstel dat 1 van zijn opdrachtgevers er mee ging ophouden, en of ik met hem dat bedrijf wou overnemen. Voor mij was er geen mooiere kans, en ben hier letterlijk mee in het diepe gesprongen om mede-ondernemer te zijn van een eigen zaak.

Met vallen en opstaan ben ik zo in de kerstverlichting van winkelstraten en verhuur van feestpalen gekomen. Hier heb ik veel in gestandaardiseerd, gemoderniseerd en gedigitaliseerd. Veel werk, veel leren, vooral veel doen.

Voor dit werk heb ik ook mijn vrachtwagen rijbewijs gehaald. Met een kleine vrachtwachten waar een hoogwerker op het dak is gemonteerd, werd de kerstverlichting opgehangen en weer opgeruimd.

Na 2 jaar echter een ingrijpende keus gemaakt om de samenwerking met mijn Pa te beëindigen en elk onze eigen weg verder te gaan.

In eigen omgeving kwam er een vacature voorbij om te gaan assembleren van elektrische terreinwagens. Een nog klein en groeiend bedrijf, waar ik net toen corona zijn intrede deed begon. Hier heb ik veel geleerd, en samen met bedrijf weer groei gezien. Maar toch had ik het ondernemersgevoel nog, om eigen te willen en doen.

Door de jaren heen, met de evenementen die ik met autoclubs heb meegemaakt. en interesse die ik door de jaren steeds meer kreeg voor licht en geluid. Ben ik zelf ook het een en ander gaan aanschaffen om uit te proberen. Begonnen met een paar lampjes laten knipperen, naar een speakersetje, tentje, en zo groeiende.

Daar dan ineens krijg je je grote eerste klus om de techniek te verzorgen bij het toneel in eigen dorp. Zenuwachtig en vol nieuwe dingen om nog te leren, veel interesse gekregen in het theater gebeuren.

Dan toch in 2020 heb ik mij weer inschrijven bij de KVK. Nieuwe naam, kor regeling. We gaan rustig aan weer wat opbouwen, volledig zelf. Nog wel in loondienst bij de Electrische wagens, maar wel de mogelijkheid om ernaast mezelf er wat naast wat bij te kunnen doen, en te proberen wat meer in de evenementenbranche te komen en eigen projecten te kunnen doen.

Via via kwam ik in contact met een paar bedrijven welk ik af en toe in het weekend of in de vakantie kon helpen met op of afbouw van een evenement.

En toen kwam het moment, dat ik ook meer voor door de week werd gevraagd, en ik na 3 jaar assemblage van elektrische terreinwagens toch ook wat meer uitdaging wou, en niet op dezelfde plek wou blijven zitten. Corona voorbij, en de knoop doorgehakt om fulltime voor mezelf bezig te gaan.

Ondanks dat het nu nog maar een paar maand is, geeft het mij zoveel vrijheid, eigen planning en uitdagingen en mogelijkheden dat teruggaan moeilijk is. De werkzaamheden die ik nu doe bieden mijn prikkels voldoende motivatie, en heb mijn eigen mogelijkheid tot rust nemen. De wisseling in werkzaamheden laten mij zien dat ik het goed doe op korte opdrachten en projecten. Ik heb de mogelijkheid om diverse vakgebieden te betreden en uit te proberen. Ik geef duidelijk mijn mening, wat ik leuk vind, en wat niet. Waar ik goed in ben, en waar je beter iemand anders op kan zetten. Het kan soms wat hard over komen. Maar schept vertrouwen naar elkaar toe, waar je op kan bouwen.

Dit is een greep uit mijn levensverhaal. Er zijn door de jaren heen zoveel dingen gebeurd, dat ik nog wel 10 pagina’s vol kan schrijven, en zal ongetwijfeld dingen vergeten zijn. Ik sta altijd open om er verder op in te gaan, voor als je meer interesse hebt. Ik kan je zelfs voorbeelden laten zien. Wat dat betreft ben ik een goede leermeester om al mijn kennis en know-how over te brengen. Maar laten we dat eens doen bij een “keukentafel gesprek”. 

Andersom kan natuurlijk ook. Je kan alles bij mij kwijt, al weet ik dan soms niet wat ik terug moet reageren… iets met Aspergers…

Groetjes, Johan